مقدمه: محصولات سفیدکننده با مکانیسم اکسیدکنندگی می توانند بر روی مواد ترمیمی موجود در حفره دهان اثرات جانبی داشته باشند. با توجه به اینکه مواد سفیدکننده در غلظت های مختلف مورد استفاده قرار می گیرند، هدف از این مطالعه مقایسه اثرغلظت های مختلف کاربامید پراکساید بر ریزسختی کامپوزیت میکروهیبرید Z250 است.روش بررسی: در این مطالعه آزمایشگاهی 32 نمونه از کامپوزیت میکروهیبرید Z250 ساخته شد. نمونه ها به طور تصادفی به چهار زیر گروه تقسیم شدند(n=8) . گروه اول: در کاربامید پراکساید 10% برای 4 ساعت در روز به مدت دو هفته. گروه دوم: در کاربامید پراکساید 16% برای سه ساعت در روز به مدت دو هفته. گروه سوم: در کاربامید پراکساید 22% برای یک ساعت در روز به مدت دو هفته بلیچ شدند. گروه چهارم: نمونه ها در آب مقطر 37oC برای دو هفته نگهداری شدند (گروه کنترل). سختی نمونه ها قبل و بعد از بلیچینگ با استفاده از Vickers hardness testing machine اندازه گیری شد و با آزمون های آماری مناسب آنالیز شدند.نتایج: در این مطالعه استفاده از عامل بلیچینگ به طور معنی داری سبب کاهش سختی کامپوزیت در گروه های بلیچینگ نسبت به گروه کنترل شد. اما غلظت کاربامید پراکساید اثر معنی داری روی میزان سختی نداشت (p>0.13).نتیجه گیری: درمان بلیچینگ سبب کاهش ریزسختی کامپوزیت Z250 می شود و غلظت های مختلف کاربامید پراکساید به یک اندازه ریز سختی Z250 را کاهش می دهند.

سابقه و هدف: با توجه به اینکه امروزه ظاهر افراد در روابط اجتماعی شان اهمیت بسزایی دارد، درمان های سفید کردن دندانها رو به افزایش است. این تحقیق با هدف مقایسه بین اثربخشی دو ماده کارباماید پراکساید ایرانی (کیمیا) با مشابه خارجی (Opalescence PF) بر روی میزان سفید کردن دندان های تغییر رنگ یافته اجرا گردید.مواد و روش ها: این تحقیق به صورت تجربی و آزمایشگاهی و بر روی 30 دندان انسایزر سانترال سالم خارج شده انجام شد. کانال دندانها به روش Step-Back آماده سازی و به روش لترال پر شد، سپس تا یک میلی متری زیر CEJ بوسیله سمان زینک فسفات کف بندی شد و پس از آن دندان ها به مدت 24 ساعت داخل محلول هیپوکلریت سدیم قرار داده شد. سپس بوسیله دستگاه سانتریفوژ و خون تازه، تغییر رنگ دندان ها انجام شد. نمونه ها در سه گروه ده تایی قرار گرفتند: گروه 1: گروه شاهد (پنبه آغشته به سرم) گروه 2: گروه کیمیا (کاربامید پراکساید 16%) گروه 3: گروه Opalescence PF (کاربامیدپراکساید 15%). ارزیابی تغییرات رنگ یکبار قبل و یکبار 7 روز پس از جایگذاری مواد سفید کننده انجام شد و میزان تغییرات رنگ توسط دوربین دیجیتال و نرم افزار فتوشاپ نگارش 8 بررسی شد و محاسبه آماری توسط آنالیز آماری SPSS و آزمون آماری T-test انجام شد.یافته ها: میزان سفیدشدن دندانها در گروه کیمیا دارای افزایش معناداری بود. آزمون آماری، نشانگر تفاوت معنی داری بین گروه کنترل با گروه های کیمیا و Opalescence PF بود (P=0.001) و بین گروه های کیمیا و Opalescence PF نیز تفاوت معنی داری وجود داشت (P=0.038).نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه می توان این گونه نتیجه گیری کرد که ماده کیمیا نسبت به ماده Opalescence PF اثر بیشتری درسفید کردن دندان های اندو شده دارد.

متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

مقدمه: امروزه زیباسازی دندان ها و دندانپزشکی زیبایی بخش مهمی از درمان های دندانپزشکی را به خود اختصاص داده است در این میان، درمان سفیدسازی دندان ها به عنوان روشی ساده، ایمن و موثر می تواند انتظارات گروه وسیعی از بیماران را برآورده سازد. با توجه به روند تولید مواد دندانپزشکی ایرانی هدف از این مطالعه در نظر دارد تا با یک بررسی آزمایشگاهی اثر سفیدکنندگی و سرعت اثربخشی ژل سفیدکننده کیمیا و Opalescence PF را به روش استفاده از تری مورد مقایسه قرار دهد.مواد و روش ها: این مطالعه به روش تجربی و با تکنیک مشاهده ای بر روی 40 دندان سانترال فک بالایی خارج شده و کاملا سالم، فاقد پوسیدگی و تغییر رنگ ناشی از عوامل خارجی یا داخلی انجام شد. ریشه دندان ها با 2 لایه ناخن پوشانده شده آنگاه به دو گروه 20 تایی تقسیم شده و داخل موم قرمز مانت شدند. پس از انجام مراحل تهیه تری مخصوص سفید سازی برای هر دو گروه، از دندان ها فتوگرافی تهیه شد و ارزش عددی میزان روشنایی رنگ آنها با روش چشمی توسط نمونه انتخاب رنگ ویتا کلاسیک تعیین و ثبت گردید. سپس دندان ها به مدت یک ساعت در روز برای دو هفته متوالی تحت درمان سفیدسازی با ژل های کاربامید پراکساید 16% کیمیا (Kimia.Co, Aghelmanesh, Tehran, IRAN BN:082003) و (Ultra Dent Products INC, 505 West 10200 South Opalescence PF15% 82803 EP-NO:0522087) قرار گرفتند. ارزیابی مجدد میزان روشنی رنگ دندان ها هر روز قبل از تکرار درمان و همچنین یک ماه بعد از اتمام دوره درمان انجام شده و تفاوت ارزش عددی روشنی رنگ، قبل از درمان نسبت به بعد از درمان محاسبه و ثبت گردید. تجزیه و تحلیل آماری توسط آزمون های Singed test و ANOVA و Mann-Whitney U صورت گرفت.یافته ها: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که اثر سفیدکنندگی هر دو ژل به لحاظ آماری معنی دار است (P<0.001). میزان تغییر روشنی رنگ بر حسب ولیو در گروه درمان شده با ژل کیمیا در پایان پژوهش نسبت به قبل از شروع درمان 6 درجه و در گروه Opalescence PF معادل 6.3 درجه بود. تاثیر این دو ژل از نظر میزان اثر سفیدکنندگی به لحاظ آماری اختلاف معنی دار با یکدیگر ندارند.نتیجه گیری: هر دو ژل کاربامید پراکساید 16% کیمیا و Opalescence PF 15% به روش استفاده از تری به طور موثر موجب روشن شدن رنگ دندان ها شده و از نظر میزان سفیدشدن دندان ها اثربخشی یکسانی داشت.

زمینه و هدف: امروزه سفید کردن دندان به یک درمان متداول در دندانپزشکی زیبایی تبدیل شده است. بنابراین هدف از این مطالعه آزمایشگاهی، مقایسه کارایی روش های مختلف سفید کردن دندان شامل بلیچینگ در منزل، بلیچینگ در مطب، روش ترکیبی و لیزر بر میزان تغییر رنگ دندان های طبیعی می باشد.روش بررسی: در این مطالعه 50 دندان پرمولر کشیده شده سالم انسانی با اندازه یکسان تهیه و در 5 گروه 10 تایی قرار گرفتند. گروه 1: بلیچینگ در منزل با استفاده از کاربامید پراکساید 15%، گروه2: بلیچینگ در مطب با استفاده از هیدروژن پراکساید 40%، گروه 3: ترکیبی از روش های 1 و 2، گروه4: هیدروژن پراکساید 40% و 2 دوره 30 ثانیه ای لیزر دیود، و گروه 5: کنترل (بدون هیچ گونه درمان). ارزیابی رنگ دندان تحت سیستم CIELab با استفاده از اسپکتروفتومتر قبل از درمان و یک هفته بعد ازخاتمه درمان انجام شد.یافته ها: مقایسه درمان های مختلف نشان داد که روش بلیچینگ در منزل و روش ترکیبی با میزان DE به ترتیب 2.02±9.80 و 1.96±9.94 نسبت به سایر گروه ها به طور معنی داری موثرترین روش سفید کردن دندان بودند (0.05>P) میزان DE برای درمان بلیچینگ در مطب 0.72±5.35 محاسبه شد. همچنین نتایج نشان داد که اختلاف معنی داری در میزانDE بین گروه لیزر (1.82±4.14) و کنترل (1.41±3.03) وجود ندارد (0.05<P).نتی جه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد استفاده از لیزر دیود روش مناسبی برای سفید کردن دندان نمی باشد و تاثیری در تغییر رنگ دندان ها ندارد. همچنین روش بلیچینگ در مطب نیز تاثیر زیادی در سفید کردن دندان ها ندارد در حالیکه بلیچینگ در منزل و ترکیبی از بلیچینگ در منزل و مطب از موثرترین روشهای سفید کردن دندانها می باشد.

مقدمه: سفید کردن دندان های بد رنگ با بلیچینگ، کاربرد آسان و توانایی آن برای ایجاد نتایج فوری بسیار رواج یافته است. هدف از این پژوهش، تعیین اثر بلیچینگ در مطب، منزل و ترکیب آنها بر ساختار میکروشیمیایی مینای دندان انسان با استفاده از اسپکتروسکوپی مادون قرمز بود.مواد و روش ها: 15 دندان مولر غیر پوسیده انسان پس از شستشو با پودر پامیس و آب با برش باکولینگوالی به دو نیمه تقسیم گردید. یک نیمه به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شد و نیمه دیگر به قرار زیر مورد درمان بلیچینگ قرار گرفت. گروه اول: مشابه روش بلیچینگ در مطب؛ گروه دوم: مشابه روش بلیچینگ در منزل؛ گروه سوم: ترکیبی از روش های فوق. همه نمونه ها تا هنگام پودر کردن مینا در آب مقطر نگهداری شدند. طیف مینای پودر شده با اسپکتروسکوپی مادون قرمز به دست آمد و اطلاعات به دست آمده با آزمون های آماری Kruskal- wallis و Paired t-test در سطح اطمینان 05/0 مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: در مقایسه طیف های حاصل از نمونه های شاهد و بلیچ شده، هیچ تغییر ساختمانی در مینا مشاهده نگردید، اما اختلاف در شدت پیوندهای فسفات در روش بلیچینگ در مطب در بین نمونه های شاهد و بلیچ شده معنی دار بود (004/p value=0) در روش بلیچینگ در منزل و ترکیب بلیچنگ در منزل و مطب، اختلاف شدت بین نمونه های شاهد و بلیچ شده در پیوندهای فسفات و کربنات از نظر آماری معنی دار نبود. همچنین اختلاف شدت فسفات و کربنات در سه گروه در نمونه های بلیچ شده از نظر آماری معنی دار نبود.نتیجه گیری: ماده بلیچینگ در مطب قادر است محتوای معدنی مینا را کاهش دهد که ممکن است به دلیل غلظت زیاد کاربامید پراکساید باشد. اما در روش بلیچینگ در منزل و روش توام بلیچینگ در مطب و در منزل، تغییری در محتوای معدنی مینا مشاهده نگردید؛ علت این یافته ممکن است وجود فلوراید در ترکیب ماده بلیچینگ باشد. 

مقدمه: در بیماران متقاضی سفید کردن دندان ها، درمان سفید کردن ممکن است بر ریزنشت ترمیم های موجود تاثیر بگذارد. از عوامل موثر در ریزنشت ترمیم های کامپوزیتی، غلظت ماده سفید کننده، نوع عامل باندینگ به کار رفته در ترمیم و روش سفید کردن است. هدف این مطا لعه بررسی تاثیر دو روش بلیچینگ بر روی ریزنشت ترمیم های کامپوزیتی می باشد.مواد و روش ها: 48 دندان پره مولر سالم کشیده شده انسان جمع آوری و به طور تصادفی به 4 گروه تقسیم شد. در سطح باکال و لینگوال دندان ها حفرات کلاس V با لبه جینجیوال یک میلی متر زیرCEJ ، تعبیه شد. در گروه اول در سطح باکال از عامل باندینگ کلیرفیل اس-ای باند و در سطح لینگوال از عامل سینگل باند استفاده شد و حفرات با کامپوزیت Z250 ترمیم گردید. در گروه دوم مراحل شبیه گروه اول بود با این تفاوت که نمونه ها پس از ترمیم به مدت یک ماه در آب مقطر نگه داری شدند. در گروه سوم تمام مراحل شبیه گروه دوم بود با این تفاوت که، پس از یک ماه نگه داری درآب مقطر بلیچینگ به روش خانگی بر روی دندان ها انجام شد. در گروه چهارم، تمام مراحل شبیه گروه دوم بود با این تفاوت که پس از یک ماه نگه داری در آب مقطر رژیم بلیچینگ در مطب بر روی دندان ها انجام شد. نمونه های هر گروه، تحت سیکل حرارتی و تحت ارزیابی ریز نشت قرار گرفتند. نتایج حاصل با آزمون های ویل کاکسون،Kruskall-Wallis  و Mann-Witney آنالیز شدند.یافته ها: ادهزیو سینگل باند ریزنشت کمتری را پس از سفید کردن نشان داد و میزان ریز نشت در هر دو دیواره هنگام استفاده از روش سفید کردن در مطب بیشتر بود.نتیجه گیری: سینگل باند بهترین نتایج را از نظر میکرولیکیج نشان داد. بلیچینگ تاثیر منفی بر میکرولیکیج داشت که در روش در مطب بالاتر بود.

زمینه: دندان پزشکی زیبایی بخش مهمی از درمان های دندان پزشکی است. امروزه به دلیل افزایش تمایل بیماران برای رفع تغییر رنگ دندان ها، نیاز به درمان های بلیچینگ افزایش یافته است. تاثیر این عمل بر ریزنشت کامپوزیتی از دلایل اصلی شکست ترمیم های کامپوزیت به شمار می رود.هدف: مطالعه با هدف تعیین اثر بلیچینگ پس ازترمیم برمیزان ریزنشت ترمیم های کامپوزیتی انجام شد.مواد و روش ها: این تحقیق تجربی بر روی 15 دندان مولر سوم روییده انسانی در سه گروه 5 تایی انجام شد. گروه مورد 1 (بلیچینگ قبل از ترمیم)، گروه مورد 2 (بلیچینگ بعد از ترمیم) و گروه شاهد (گروه بدون بلیچینگ). در گروه 1 نمونه ها 7 روز و هر روز 2 ساعت تحت تاثیر ژل سفیدکننده Opalescence (کاربامید پراکسید %20) قرار گرفتند و در فواصل بلیچینگ در بزاق مصنوعی نگه داری شدند. 14 روز پس از اتمام بلیچینگ، حفره های کلاس 5 در سطوح باکال و لینگوال نمونه ها با ابعاد 2×2×4 میلی متر (مارجین ژنژیوالی همه حفره ها 1 میلی متر زیر CEJ قرار داشت) تهیه و سپس با کامپوزیت Z 250 ترمیم شدند. در گروه مورد 2، حفره ها مشابه روش مذکور تهیه، ترمیم و سپس بلیچینگ شدند. در گروه شاهد، حفره های کلاس 5 بدون بلیچینگ تهیه و ترمیم شدند. سپس نمونه ها 500 دور در دمای 4 و 55 سانتی گراد ترموسایکل شده و جهت نفوذ رنگ برای 24 ساعت در متیلن بلوی %1 قرار گرفتند. نمونه ها پس از برش در زیراستریومیکروسکوپ (بزرگ نمایی×40) بررسی شدند. داده ها با آزمون آماری من ویتنی تحلیل شدند.یافته ها: میزان ریزنشت قبل و بعد از ترمیم درهر دو مارجین اکلوزالی و ژنژیوالی افزایش یافت. میزان ریزنشت در تمام گروه ها در مارجین اکلوزالی نسبت به مارجین ژنژیوالی کم تر بود. ریزنشت در هر دو مارجین اکلوزالی و ژنژیوالی، اختلاف معنی داری داشت. (p<0.006،(p<0.014  اما در گروه مورد در مارجین اکلوزالی و ژنژیوالی، اختلاف معنی داری مشاهده نشد.نتیجه گیری: با توجه به یافته ها، عمل بلیچینگ قبل و بعد از ترمیم کامپوزیتی، میزان ریزنشت لبه ای را افزایش می دهد.

مقدمه: این مطالعه مروری، به بررسی و مقایسه تأثیر دو روش هوم بلیچینگ و لیزر بلیچینگ بر تغییر رنگ دندان ها و ارزیابی کارآیی و ایمنی آن ها پرداخته است. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت مرور نظام مند بر مقالات منتشر شده در بازه زمانی 2013 تا 2024 انجام شد. برای این منظور، مقالات مرتبط از پایگاه های علمی معتبر شامل PubMed، Scopus،ISI وGoogle Scholar با استفاده از کلمات کلیدی «بلیچینگ دندان»، «هوم بلیچینگ»، «لیزر بلیچینگ» و «تغییر رنگ دندان» جستجو و انتخاب شدند. معیارهای ورود به مطالعه شامل مقالات بالینی یا آزمایشگاهی دارای متن کامل و مقالات منتشر شده به زبان انگلیسی بود. داده ها بر اساس نوع روش بلیچینگ، سال انتشار مقاله و نتایج حاصل از مطالعه استخراج و تحلیل شدند. یافته ها: از بین 55 مقاله بررسی شده، 9 مطالعه مرتبط با موضوع انتخاب و مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که هر دو روش هوم بلیچینگ و لیزر بلیچینگ در بهبود رنگ دندان ها مؤثر هستند. هوم بلیچینگ با استفاده از کاربامید پراکساید 20% در مقایسه با لیزر بلیچینگ تغییر رنگ بیشتری ایجاد کرده و نتایج پایدارتر و ایمن تری را به همراه داشت. در حالی که لیزر بلیچینگ با استفاده از لیزرهای دیود و لیزر Er, ی Cr:YSGG نیز نتایج مثبتی نشان داد، اما میزان تغییر رنگ در این روش ها به طور کلی کمتر از هوم بلیچینگ بود. همچنین، مطالعات نشان دادند که هوم بلیچینگ با آسیب کمتری به مینای دندان همراه است. نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، هوم بلیچینگ با کاربامید پراکساید 20% ، به عنوان بهترین گزینه برای سفید کردن دندان ها شناخته شد، زیرا نتایج پایدارتر و تغییر رنگ بیشتری ایجاد می کند. با این حال، نیاز به مطالعات بیشتری برای بهبود روش های لیزر بلیچینگ و کاهش آسیب های احتمالی آن ها وجود دارد. بنابراین، انجام تحقیقات بیشتر با تعداد نمونه های بیشتر و در شرایط واقعی بالینی برای بررسی بهتر اثربخشی و ثبات روش های بلیچینگ، بررسی تأثیر آن ها بر سلامت طولانی مدت دندان ها و مینای آن ها و توسعه روش های بهینه سازی شده لیزر بلیچینگ با هدف کاهش آسیب ها و افزایش کارآیی پیشنهاد می شود.